Συγκρούσεις

Την Δευτέρα το βράδυ μάθαμε για ένα χωρισμό που επίκειται-γι αυτό δεν εμφανίστηκα 2 μέρες τώρα- και στεναχωρεθήκαμε πολύ..Προσπαθήσαμε και προσπαθούμε να βοηθήσουμε το ζευγάρι να βάλει κάτω τα δεδομένα του και να δει τι του γίνεται γιατί θεωρούμε ότι δεν μπορούν αυτή τη στιγμή να διαχειριστούν την κρίση..'Οχι δεν είμαστε θεοί αλλά πολλές φορές ένα τρίτο μάτι- που αγαπάει και τους δύο εξίσου και που θέλει αυτός ο γάμος να πετύχει -σε μια τέτοια κατάσταση μπορεί να δει διαφορετικά το θέμα.. Και είδαμε κάτι ..Ότι εκείνο που δεν μπορούνε να διαχειριστούν είναι οι συγκρούσεις τους και η σύγκρουση είναι η γλώσσα του θυμού..

Οι περισσότεροι τσακωμοί πηγάζουν από θυμό που ξέφυγε από τον έλεγχο και μέσα από τη σύγκρουση βγαίνει ένας άκρατος εγωισμός του ποιος θα νικήσει..

Το να ζεις με έναν άλλον άνθρωπο σημαίνει ότι εκφράζεις μέσα στη σχέση σου και όλα τα συναισθήματά σου όποια και αν είναι αυτά και ο θυμός είναι και αυτό ένα συναίσθημα που πρέπει να εκφράζεται τη στιγμή που γεννήθηκε..Αν τον καταπιέσεις,αν μαζεύεις μέσα σου ό,τι σε πειράζει τότε γινεται κάποια στιγμή ηφαίστειο και όταν ξεσπάς -πάντα σχεδόν με μια ασήμαντη αφορμή-τότε γίνεται καταστροφή και σκορπά θύελλες..

Όταν φτάσεις στο σημείο της έκρηξης τότε ο εγωισμός έρχεται σαν φυσικό επακόλουθο..Όταν δεν έχεις άλλη εναλλακτική λύση θα πολεμήσεις μέχρι την τελευταία στιγμή υιοθετώντας μια διαφορετική στάση και υποστηρίζοντας ιδέες που μπορεί να μην πιστεύεις απλά και μόνο γιατί αρνείσαι να δεχτείς ότι φταις και συ κάπου και θεωρείς ότι το να παραδεχτείς το λάθος σου θίγεται η τιμή και η υπόληψή σου..
Και φτάνεις στο σημείο να δεις τον άλλον σαν εχθρό σου και ζητάς εκδίκηση..Αν αναζητήσεις όμως εκδίκηση είναι κάτι που πρέπει να το αναγνωρίσεις προτού σε καταστρέψει..Η εκδίκηση έχει τον τρόπο να γίνει πολύ πιο κακιά από τις αιτίες που οδήγησαν σε αυτή..


Σε μια σχέση λοιπόν όλα πρέπει να λέγονται ακόμα και η παραδοχή του λάθους όταν το αναγνωρίζεις..Κάτω από τον αρνητικό εγωισμό παίρνεις πάντα λάθος αποφάσεις για τις οποίες πολλές φορές είναι αδύνατο να τις παραδεχτείς..Μα τότε δεν έχεις και δεν είχες ποτέ καλή σχέση με τον ίδιο σου τον εαυτό..Αν δεν κρίνεις τον εαυτό σου τότε δεν μπορείς να ωριμάσεις..Και η παραδοχή του λάθους,η συγγνώμη σου,σημαίνει ότι συνειδητοποίησες που φέρθηκες άσχημα και τι είναι αυτό που πρέπει να αφήσεις στην άκρη για να μην γκρεμίσει ό,τι έχεις φτιάξει..

Αν μάθουμε να λέμε " πληγώθηκα","πονάω","αισθάνομαι άσχημα με αυτό που γίνεται" και σταματήσουμε να λέμε" εσύ με πλήγωσες","εσύ με πόνεσες"τότε και ο άλλος θα μας ακούσει πιο ήρεμα γιατί απλά δεν κατηγορούμε αυτόν αλλά εκφράζουμε την απογοήτευση μας..Στο κάτω κάτω δεν φταίει ο άλλος για τα συναισθήματα που μας γεννιούνται αλλά εμείς τα ελέγχουμε,εμείς τα δημιουργούμε και εμείς τα εκφράζουμέ.Άρα στο χέρι μας είναι με ποιο τρόπο θα χειριστούμε μια κατάσταση όσο δύσκολη και αν είναι αυτή..

Και κάπου θα μάθουμε έτσι και να ακούμε..Και τότε η υποχώρηση θα είναι αυθόρμητη επιλογή γιατί απλά μάθαμε τι είναι αυτό που ενοχλεί το σύντροφό μας ..Και αν ειμαστε υγιή ατομα με ολοκληρωμένη προσωπικότητα και ενσυναίσθηση των συναισθημάτων του συντρόφου μας,τότε αυτή η στροφή σε μια άλλη στάση απέναντι σε κάποια ζητήματα θα είναι αμοιβαία..Αλλά απαιτεί να γνωρίζεις κάτι..Ότι ο εγωισμός δεν έχει θέση ανάμεσα σε 2 ανθρώπους που θέλουν να πετύχει η αισθηματική τους ζωή και θα πρέπει να θυμόμαστε ότι μια σχέση ζωής και αγάπης για να πετύχει δεν θα πρέπει να είναι ανταγωνιστική η βάση πάνω στην οποία δημιουργείς γιατί εδώ δεν υπάρχουν νικητές και ηττημένοι....Ο εγωισμός καταστρέφει,δεν χτίζεις πάνω σε αυτόν..


Και θα τελειώσω με κάτι που διάβασα σε ένα βιβλίο..

"Λιγα πράγματα μπορώ να πω ακόμα
Σου μίλησα για το πως ένοιωθα
Πως δεν εννοούσα αυτό που έλεγα
Πως με παρεξήγησες
Εκείνο που είμαστε είμαστε

Ας μη μισούμε όμως ο ένας τον άλλο για εκείνο που δεν είμαστε..
Οι μέρες είναι τόσο όμορφες κι εμείς μπορούμε να ξαναγαπηθούμε.."

Αφιέρωμένο -ας μου επιτρέψουν από το λίγο που τους "ανάγνωσα"-σε μια γυναίκα και στον άντρα της

Αυτή η ανάρτηση είναι αφιερωμένη στην "Αχτίδα"και στον Κύριο Δημήτρη με όλο το σεβασμό που μπορώ να έχω και αν τους ενοχλεί μπορούν να μου πουν να την κατεβάσω και θα το κάνω άμεσα..Δεν υπήρχε καμία πρόθεση να βλάψω ή να δημιουργήσω θέμα..
Απλά δεν υπήρχε άλλος τρόπος να τους πω πως είναι πραγματικά αχτίδες φωτός που πρέπει να ακολουθήσουμε..Και ήταν ο μόνος τρόπος να πω"Σας ευχαριστώ"...

Βασικά θα κάνω την αρχή από το σχόλιο που έκανε στο blog μου πριν λίγο..
"Στόχος..νίκη..ανάλογα τι βλέπεις στόχο και τι νίκη στη ζωή σου ...Για μένα είναι το να ζυγίζεις στη ψυχή σου μέσα τα αισθήματα που την γεμίζουν και να λες : είμαι καλά!..το να φθάνεις στο τέλος της πορείας σου , να κοιτάς πίσω και να λες..έζησα! ..να νοιώθεις την ηρεμία της ολοκλήρωσης, να κοιτάς πλάι σου τη νύχτα στο μαξιλάρι και να λες : Αυτός είναι..να πηγαίνεις στη δουλειά σου με χαρά και να λες: Αυτή είναι.."

Μέσα μας όλα τα ζευγάρια αυτό θέλουμε,μέσα μας όλοι αυτό ονειρευόμαστε,μέσα μας σε αυτό πιστεύουμε αλλά κάπου χανόμαστε..
Εσείς όμως κρατάτε κάτι από τη χαμένη νιότη τη δική μας..Ονειρεύεστε..Μπορείτε και ονειρεύεστε .Ζείτε..Προσπαθείτε και ελπίζετε και πιστεύω ότι και προβλήματα που παρουσιάστηκαν βρήκατε τον τρόπο να τα ξεπεράσετε,να τα υπερβείτε..Θα πρεπε εσείς και όλοι εσείς που μαθατε τον τρόπο να τα καταφέρνετε να γίνετε οδηγοί των νέων ζευγαριών αλλά και γιατί όχι και των παλιών που χάνουν σιγά σιγα την επικοινωνία τους..
Σας θαύμασα για την αισιοδοξία σας μέσα απο τα γραπτά σας και τώρα σας θαυμάζω για ότι μπορείτε να διδάξετε..

Εύχομαι να είστε πάντα αχτίδες φωτός για τα παιδιά σας και τα εγγόνια σας-αλλά και εμάς να γεμίζετε αισιοδοξία- και να συνεχίσετε να είστε τόσο ζωντανοί και γεμάτοι ενέργεια..

Ο δρόμος της επιτυχίας

όλα ξεκινάνε από ένα

όνειρο

που γίνεται



στόχος




και απαιτεί την



προσήλωσή μας




και τότε αρχίζει η προσπάθεια να ανέβεις και να περάσεις τα εμπόδια

και τότε αρχίζει η αμφιταλάντευση

και ο φόβος
μα αν έχεις πίστη

στον εαυτό σου


τότε τα ξεπερνάς όλα και φτάνεις στην επίτευξη του στόχου σου..ΤΗ ΝΙΚΗ

Μικροπράγματα

Μια σχέση δεν καταστρέφεται μόνο από μεγάλες διαφορές αλλά και από μικρά και ασήμαντα γεγονότα που μπορεί να διαταράξουν την ισοροπία της επικοινωνίας ανάμεσα σε δύο ανθρώπους..

Μια αδικαιολόγητη καθυστέρηση σε κάποιο ραντεβού,το να μην δώσουμε σημασία στο σύντροφό μας την ώρα που ζητάει τη βοήθειά μας,το να μην παρατηρούμε την φροντίδα και το ενδιαφέρον που δείχνει ο σύντροφός μας για μας,το να αφήνουμε τη δουλειά να απορροφά την ενέργεια και το μυαλό μας..

Πολλά μικροπράγματα είναι πιο σημαντικά από ό,τι νομίζουμε..
Τα μικροπράγματα είναι εκείνα που έχουν σημασία..
όπως το να καλημερίζουμε τον άνθρωπό μας ζεστά κάθε πρωί
Να βρίσκουμε λίγο χρόνο και να τον περνάμε αγκαλιασμένοι
Να χαμογελάμε και να γελάμε μαζί
Να φιλάμε τρυφερά τον σύντροφό μας κάθε βράδυ πριν κοιμηθούμε
Να ρωτάμε πως πήγε σήμερα στη δουλειά και να τον ακούμε προσεκτικά
Να τον ευχαριστούμε -κάθε φορά που μπορούμε,με όποιο τρόπο μπορούμε να το εκφράσουμε -για το ότι στέκεται δίπλα μας και είναι κοντά μας
Να σεβόμαστε την ύπαρξή του κάθώς σκεφτόμαστε πόσο τυχεροί είμαστε που υπάρχει στη ζωή μας και μοιραζόμαστε τις καλές ή δυσάρεστες και δύσκολες στιγμές μας..
Και πάντα πάνω από όλα να χαιρόμαστε το γεγονός πως έχουμε ένα μέρος όπου είμαστε πάντα αποδεκτοί
Και πως το μέρος αυτό είναι το σπίτι μας...

Τα μικροπράγματα λοιπόν είναι η ζάχαρη μιας σχέσης που δίνουν την ενέργεια για να γίνουμε καλύτεροι πιο ανθρώπινοι και πιο ανοικτοί στα σήματα που αυτή εκπέμπει..

Η στιγμή

"...Βαθιά επιθυμία ,η πιο πραγματική για όλους είναι να έρθεις κοντύτερα σε κάποιον..Από εκείνη τη στιγμή κάνουν την εμφάνισή τους οι αντιδράσεις ,ο άντρας και η γυναίκα αρχίζουν το παιχνίδι ,αλλά αυτό που συμβαίνει πρώτα, πριν από όλα ,είναι αδύνατο να εξηγηθεί..Αυτή η δύναμη που τραβάει κοντά τον ένα κοντά στον άλλο ,αυτή η έλξη που όνομα δεν μπορείς να της δώσεις,σε μαγεύει,σε μεθάει,σε τρελαίνει..

'Οταν βρίσκεσαι σε αυτό το σημείο νιώθεις μεθυσμένος,τίποτα δεν έχει σημασία,τίποτα δεν μετράει παρά μόνο η επιθυμία να ακουμπήσεις,να χαρείς το σώμα του ανθρώπου που έχει αγγίξει αυτό που ,εσύ ,εγώ ,λέμε "το είναι μας"και περιμένεις το πότε θα έρθει η στιγμή να γευτείς την υπέρτατη ώρα που όλα γύρω σου δεν θα χουν σημασία έστω και για λίγα λεπτά..

Και είναι μια στιγμή μοναδική,μαγική, που δεν την βιάζεις,γιατί ξέρεις ότι η αναμονή,εκείνη η γλυκιά προσμονή και η φλόγα που σιγά σιγά γίνεται φωτιά, θα φέρουν και θα αποκαλύψουν το αναπόφευκτο και το αληθινό.Ξέρεις πως όταν αποκαλυφθεί ,το σώμα σου ,η υπαρξή σου δεν θα διστάσει ,δεν θα δειλιάσει.. Και τότε θα το ζήσεις σε όλη την έντασή του ,σε όλη την δύναμή του..΄

Μέχρι τότε ,το κάθε δευτερόλεπτο το ρουφάς σαν αναζωογόνητική αύρα,σαν πολύτιμο νερό που αναγεννά την ύπαρξή σου,σαν κρασί που σε μεθά με το κόκκινο χρώμα του πάθους και σου δίνει έτσι φτερά να ονειρευτείς ξανά τον ίδιο τον έρωτα..Δεν αφήνεις κανένα δευτερόλεπτο να προσπεράσει γιατί κάθε ένα είναι πολύτιμο .... "

Αυτό λέγεται ΕΡΩΤΑΣ

Η τρέλα των γονέων

Το διάβασα στο zougla.gr και σοκαρίστηκα..Θα μπορούσε κανείς να πει ότι αυτό μπορεί να το δει μόνο σε ταινία φαντασίας ή θρίλερ και όμως είναι αληθινό..

Πολλοί γονείς οι οποίοι έχουν περισσότερο άγχος από τα παιδιά τους ,κατά το διάστημα των εξετάσεων φτάνουν σε ακραία μέτρα προκειμένου τα βλαστάρια τους να διαβάσουν..

Αγόράζουν μια "μπάλα μελέτης"η οποία θυμίζει τη μπάλα που φορά ο κατάδικος στο πόδι και την περνάνε στο χέρι των παιδιών τους..Η μπάλα αυτή έχει βάρος 9,5 κιλά ώστε να εμποδίζει τη μετακίνηση των παιδιών και διαθέτει χρονοδιακόπτη που φτάνει τις 4 ώρες και ανοίγει μόνο με το κλειδί που κρατάνε οι γονείς..

Κόστος;85 ευρώ

Το μόνο που έρχεται στο μυαλό μου είναι η αθάνατη ατάκα του Βασίλη Αυλωνίτη:

"ΠΟΥ ΠΑΜΕ ΒΡΕ;ΠΟΥ ΠΑΜΕ;"

και μερικές φωτογραφίες

Χτες επέστρεψα πίσω ανανεωμένη και με γεμάτες τις... "μπαταρίες" μου..Τούτη η χώρα είναι γεμάτη κρυμμένες ομορφιές..Ειλικρινά αξίζει να σχεδιάσετε ένα ταξίδι και να τη γνωρίσετε σε όλο της το μεγαλείο..Ειδικά στα πανέμορφα χωριουδάκια που κρύβονται στα βουνά γύρω από το Χελμο ξαναβρήκα τη χαμένη αθωότητα και τη φιλοξενία των ανθρώπων της υπαίθρου..Εκεί,παρόλο που υπάρχει τουριστική κίνηση ακόμα δεν εχει φτάσει η καχυποψία και η εκμετάλευση των ανθρώπων..

Τους ευχαριστώ για όλα και ελπίζω να μην αλλοιωθει η ομορφιά της καρδιάς τους και του τόπου τους..

ένα ταξίδι

Για λίγες μέρες ,μέχρι την Κυριακή θα σας αφήσω..Ενα ταξίδι ετοιμάζομαι να κάνω σε αγαπημένα μέρη της Ελλάδας..

Καλά να περάσετε και θα τα ξαναπούμε από βδομάδα..

"Σ αγαπώ..."

"..........κοίταξε το ρολόι..έδειχνε τρεις το πρωί και όμως ο ύπνος δεν ερχόταν..Δεν ερχόταν για να λυτρώσει την ψυχή από τις αναμνήσεις ,τον πόνο που τόσο καλά κρυβόταν πίσω από χαμόγελα ,ή πίσω από το άναμμα ενός τσιγάρου όταν οι αναμνήσεις πισωγύριζαν μα έπρεπε να μείνουν φυλακισμένες πίσω από τα σκοτεινιασμένα,φουρτουνιασμένα γεμάτα απελπισία μάτια..
Πόσο καιρό ακόμα θα έπρεπε να ζει σε 2 διαφορετικούς κόσμους..Σε εκείνον που η ζωή έφερε και σε εκείνον τον κόσμο που μόνο στις αναμνήσεις ζούσε πια;

Άναψε ένα τσιγάρο και βγήκε στο μπαλκόνι..
-Ατιμη νύχτα που αυτές τις ώρες κάνεις τις στιγμές πιο δύσκολες μέσα από τους απολογισμούς ,που μας φέρνεις μπροστά στον καθρέφτη του εαυτού μας ,που μας μουτζώνεις γιατί σου ξεδιπλώνουμε τα μυστικά μας και συ μας κοροιδεύεις για τις αδυναμίες μας.... "ψιθύρισε ,και τράβηξε μανιασμένα μια γερή δόση νικοτίνης λες και το δηλητήριο θα σκότωνε ακαριαία τη γνώση και την παραδοχή της αδυναμίας..

Πέρασε τόσος καιρός ,τόσα χρονια και ακόμα δεν ξέχασε..Δεν μπορούσε να ξεχάσει ..όσα η αγάπη είχε αγγίξει, μέσα στην βασανισμένη ψυχή τα είχε αφήσει ακόμα απείραχτα,ανέγγιχτα ο χρόνος..Αγαπούσε ,ακόμα αγαπούσε εκείνον τον ανθρωπο που άγγιξαν μαζί το όνειρο και ας χάθηκαν κάποια στιγμή γιατί η μοίρα είχε επιλέξει για αυτούς άλλους δρόμους που δεν ήταν ούτε καν παράλληλοι..είχαν χαθεί μα δεν θα ξεχνούσαν,κανένας από τους δυο δεν θα ξεχνούσε ακόμα και αν πια τη ζωή τους τη μοιράζονται με άλλους ανθρώπους που συνάντησαν πιο κάτω στην πορεία τους και που τους αγάπησαν αλλά ποτέ μα ποτέ όπως αγάπησαν ο ένας τον άλλο..Οι θρόνοι της αγάπης τους δεν καταλήφθηκαν και ακόμα και αν τώρα πια η αγάπη τους είχε πάει στον Παράδεισο ,εκεί αυτή η αγάπη θα ήταν ένα δέντρο με τους πιο ευγευστους ,ερωτικούς,αρωματικούς καρπούς που θα χάριζαν ακόμα πιο μεγάλη ευδαιμονία σε όποιον άγγελο τους γευόταν...
-Ναι ετσι θά ναι ,έτσι είναι" είπε και το χαμόγελο φώτισε τα μελαγχολικά μάτια που κανένας ποτέ δεν μπόρεσε να προσδιορίσει το λόγο της σκοτεινότητας τους..
Γυρισε στη Θάλασσα που γαλήνια απλωνόταν κάτω από το σπίτι και ψιθύρισε σχεδόν ξέπνοα 2 φράσεις κάνοντας ταυτόχρονα μια ευχή..Να φτάσουν σαν τον άνεμο ,με τα κύματα που ταξιδεύουν απ΄ακρη σε άκρη ,εκεί που η ζωή και το χαμόγελο της ψυχής βρισκόταν και να γίνει μια ζεστή φλόγα στην καρδιά του ανθρώπου που είχε πια χάσει..2 φράσεις μόνο
-Σ Αγαπάω..Να χαμογελάς καρδιά μου.."

Η αλήθεια του καθένα

Η Αλήθεια του καθένα είναι η δική του πορεία..Είναι η κρυφή του διαδρομή ,αυτή που ποτέ κανείς δεν θα καταλάβει ακόμα και αν τη φανερώσει γιατί ο καθένας είναι διαφορετικός από τον άλλο,γιατί η ψυχή του είναι μοναδική..
Αυτή είναι η αλήθεια του καθένα..Η ίδια του η ψυχή που τον κάνει τόσο μοναδικό
στην Αγάπη,στα Όνειρα,στον Πόνο,στη Χαρά ,στην ίδια του την ΖΩΗ

για τη μάνα

Για όλες τις μητέρες του κόσμου ,για όλη τη ζωή τους που μας δώσανε μα πάνω από όλα

Για τη μητέρα μου που τη λατρεύω και που ακόμα με τόσα σοβαρά προβλήματα υγείας στέκει βράχος,δίπλα μου,αγγελος φύλακας,κυματοθραύστης των συναισθημάτων μου,θάλασσα αγκαλιάς..


ΣΕ ΑΓΑΠΩ ΓΙΑ Ό,ΤΙ ΕΙΣΑΙ ΜΑNΑ....

ΩΡΕΣ.............

Υπάρχουν στιγμές που αφήνομαι στη μουσική να με ταξιδέψει ,που αφήνομαι στο μεθύσι της θαλασσινής αύρας,των αναπολήσεων και της απόλυτης σιωπής..Ώρες που αφήνω για μένα και μόνο για μένα για να φορτίσω ξανά τις "Μπαταρίες"της ζωής μου..Εκείνες τις ώρες δεν υπάρχω παρα μόνο εγώ σαν ύπαρξη και ας νιώθω τους άλλους να κινούνται γύρω μου..Είναι σαν να σταματάει ο χρόνος για μένα και όλα κινούνται σε ένα παράλληλο σύμπαν..Δεν νιώθω τίποτα παρά μόνο αφουγκράζομαι το είναι μου και την ψυχή μου..Αυτό το ταξίδι αυτές τις ώρες δεν θα τις άλλαζα ποτέ..

απλά ένα μουσικό ταξίδι

και ίσως καταλαβουμε ότι δεν είμαστε στο σύμπαν παρά ένας μαγικός κόκκος άμμου που η ζωή πάνω του του έχει χαριστεί απλοχερα..



ίσως κάποτε λοιπόν επιτέλους καταλάβουμε και εκτιμήσουμε το θαύμα!!!!!

ΣΥΓΓΝΩΜΗ

Πριν λίγες μέρες,λίγο μετά την Πρωτομαγιά Μια φίλη μου ζήτησε να γράψω αυτή την ανάρτηση για αυτήν..Το σκέφτηκα πολύ γιατί δεν ήξερα αν έπρεπε να την αφήσω να αναμοχλεύσει το παρελθόν..Μετά από συζήτησεις μαζί της κατάλαβα ότι το ήθελε πολύ άσχετα από την έκβαση που θα έχει -αν έχει- αυτή η έγγραφη συγγνώμη της..και έτσι την κάνω σήμερα..Την κάνω ίσως γιατί πιστεύω και γω ότι ο άνθρωπος στον οποίο απευθύνεται ίσως μπορέσει τώρα να τη συγχωρέσει..Και αν το διαβάσει,ας ξέρει ότι το έχει ανάγκη..

"Θέλω να σου ζητήσω συγγνώμη..Δεν ξέρω αν καταφέρεις ποτέ να με συγγχωρέσεις για τον πόνο που σου προκάλεσα αλλά θέλω να ξέρεις πως πονεσα και γω το ίδιο και ίσως περισσότερο από ότι έδειξα ή νομίζεις..ΠΟΝΕΣΑ ΠΟΛΥ..
Ν αι είχες δίκιο που με είπες δειλή τότε και έχεις δίκιο τώρα πια να με απεχθάνεσαι..Ναι ήμουν δειλή..Επέλεξα να ζω σε έναν κόσμο σίγουρο,εκεί που όλα ήταν γνωστά,εκεί που τίποτα δεν θα απειλούσε φαινομενικα ίσως την καθημερινότητά μου..Συμβιβάστηκα αλλά δεν άντεχα, να τολμήσω ,να επιλέξω έναν δρόμο που ταυτόχρονα θα ήταν παράδεισος και κόλαση μαζί..

Φταίω για τον πόνο σου,για την απογοήτευσή σου και για το μίσος σου..Φταίω πολύ γιατί δεν έκανα πίσω στην αρχή αλλά αφέθηκα και προχώρησα ενώ με ήξερα..Δεν ήμουν η δυνατή που νόμιζες ότι είμαι..Στο χα πει, αλλά δεν σε άφησα δυστυχώς να το καταλάβεις και όταν δεν μπορεσα να αντιδράσω ,όταν ένιωσα ότι η ζωή μου θα άλλαζε ,φοβήθηκα,έκανα πίσω και σε πλήγωσα ανεπανόρθωτα αφού δεν έκανα τίποτα για να σε στηρίξω όταν με χρειάστηκες,αλλά αντίθετα κρύφτηκα σαν τυφλοπόντικας στο λαγούμι μου και απλά παρατηρούσα ανίκανη να αντιδράσω,ανίκανη να κάνω κάτι..

Δεν περιμένω να με συγχωρέσεις για το κακό που σου προκάλεσα,να με συγχωρέσεις που διέψευσα τις προσδοκίες και την πίστη σου στη δύναμη μου,που σε άφησα να πιστεύεις ότι είμαι μια άλλη..Εύχομαι μόνο να μπορέσεις να ξεχάσεις ότι υπήρξα και μέσα από τη λήθη να πάψω να υπάρχω..¨"



..............Α

ΚΑΛΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ